زندگی در شب جور دیگری است. فرقی ندارد در خانه باشی یا در خیابان های شهر. شب همه چیز را تغییر می دهد؛ چتر سیاهش را باز می کند و زیر چترش نقطه های نورانی سو سو می زند. آسمان و شهر با هم می درخشند. 

شب بیدارها، خوابگردهایی به نظر می رسند که ساکت و آرام از گوشه ای به گوشه دیگر می خزند؛ از اتاق به آشپزخانه می روند تا لیوانی چای بریزند، از اتاق به بالکن می روند تا سیگاری دود کنند، روی مبل فرو می روند و چشم می دوزند به صفحه تلویزیون که صدایش را قطع کرده اند، دور و بر کتابخانه پرسه می زنند و هر از گاهی کتابی بیرون می کشند و ورق می زنند، با خودشان کانجار می روند و پشت میز چند خطی روی کاغذ سفید می نویسند. و خوب طی چند سال اخیر عادت دیگری هم پیدا کرده اند: صفحات توییتر و فیس بوک و اینستاگرام را بالا و پایین می کنند.

شب بیدارها صبح ها معمولا دیر روزشان را شروع می کنند و سرزنش خلق را برای خواب ماندن و دیر بیدار شدن به جان می خرند تا دوباره شب از راه برسد و فارغ از کارهای روزانه، رفت و آمدها، شلوغی ها و مسوولیت هایشان، بتوانند چند ساعتی در سکوت و آرامش شب زندگی کنند.