در اواخر قرن بیستم بر اثر رشد پدیده فناوری اطلاعات و ارتباطات، زمینه مناسب برای اجرایی شدن «دیپلماسی اقتصادی» دولت ها در جهان در حال تغییر فراهم شد و در همین راستا نیز همکاری دولت ها با رسانه های جمعی به یک امر الزام آور تبدیل شد. الزام آور از این جهت که فقط با اطلاع رسانی شفاف دستگاه های وزارت خارجه و سایر نهادهای اقتصادی مرتبط با امور بین المللی دولت ها در رسانه های جمعی بود که شرکت ها و بنگاه های تجاری خصوصی و چندملیتی می توانستند در زمینه دیپلماسی اقتصادی مبادرت به تجارت جهانی کنند. از همین رو مشاهده می شود از زمانی که دیپلماسی اقتصادی کشورهای توسعه یافته ای مانند آلمان و ژاپن آغاز به فعالیت کردند، به طور معمول تیتر یک روزنامه ها و سایر رسانه های جمعی  آن ها به اخبار مرتبط با فعالیت های اقتصادی و تجارت جهانی دولت ها و شرکت ها و بنگاه های خصوصی و چندملیتی بوده نه اخبار صرفا سیاسی و امنیتی.

بنابراین از آنجا که هنوز روزنامه نگاری تخصصی در دانشکده های ارتباطات و روزنامه نگاری ایران راه اندازی نشده و خبرنگاران نیز صرفا از طریق روزنامه نگاری عمومی و بدون درک و شناخت از مفاهیم و کارکردهای دیپلماسی اقتصادی قادر نخواهند بود به اطلاع رسانی شفاف و دقیق در این خصوص بپردازند، آیا اکنون این ضرورت به وجود نیامده تا هم زمان با راه اندازی رشته «دیپلماسی اقتصادی» در دانشکده وزارت امور خارجه، متولیان آموزشی در دانشکده های ارتباطات و روزنامه نگاری نیز به فکر راه اندازی روزنامه نگاری تخصصی در حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی و با محوریت «دیپلماسی اقتصادی» باشند؟ به ویژه اینکه برای تربیت منابع انسانی در این حوزه کاملا تخصصی حداقل به بیش از یک دهه زمان نیاز است و البته نباید این موضوع را هم فراموش کرد که طی سه سال گذشته تحول شتابنده ای از طریق اطلاع رسانی شبکه های اجتماعی چندرسانه ای در فضای مجازی صورت گرفته است.