با نزدیک شدن به این روز، اما در یک سال اخیر جهان شاهد افزایش تنش های کلامی بین مقامات رسمی روسیه و آمریکا بود که هر کدام دیگری را به دست داشتن در امور داخلی دیگری متهم می کرد. درحالی که آمریکایی ها از احتمال جنگ سایبری علیه روسیه، به دلیل دست داشتن در هک کردن ایمیل های کلینتون سخن می گویند، اما سه هفته پیش، روس ها پا را فراتر نهاده و از تهدید به جنگ هسته ای در مقابل جنگ متعارف غرب علیه آن ها، به نمایش «ابرموشک هسته ای» خود پرداختند تا در عمل غرب را در حالت بازدارندگی قرار دهند که متهم به دخالت در حیات خلوت خود در منطقه می کنند. 

هرچند دولت فدراسیون روسیه در سال 1990 با تجربة فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ابتدا تلاش کرد از طریق ترمیم اقتصاد شکست خورده و با دوری جستن از تولید ابزار نظامی، خودداری از هرگونه درگیری نظامی مستقیم، دموکراسی سازی و پذیرفتن پیشنهاد عضو ناظر در گروه اقتصادی جی 7 به بازیگری معقول در نظام بین الملل تبدیل شود، اما در طی پنج سال گذشته، روسیه مبادرت به اقدام نظامی در بحران اوستیا، بحران اوکراین و تصرف شبه جزیرة کریمه و سپس درگیری روزافزون در مسائل سوریه کرد که همچنان ادامه دارد. البته به دنبال این بحران ها و تغییر استراتژی روسیه، اخراج از گروه اقتصادی جی 20، تحریم های چندجانبه اتحادیه اروپا و آمریکا و به ویژه هزینه کردن برای ساخت سلاح های هسته ای فوق پیشرفته در دوره شکل گیری امنیت جهانی که از نظر استراتژیست ها امری غیر قابل پیش بینی تلقی می شد، اتفاق افتاد.

اکنون براساس این رویدادها و اتهامات دو طرفه، آیا روس ها با توجه به گردابی که طی پنج سال گذشته در آن گیر افتاده اند، از حضور کلینتون در کاخ سفید که دارای برنامه بلندمدت و تیم امنیت ملی است، برای بازگشت دوباره به سال 1990 در بیم و هراس هستند؟ آیا ترامپ بدون برنامه می تواند گزینه بی دردسری برای روس ها باشد تا از این گرداب بیرون بیایند؟