معاونت علمي- يكي از واژگاني كه با توسعه فناوري، شکل گرفت و کاربردی شد، هوش مصنوعي است. هوش مصنوعی در اصل به توانایی ماشین‌ها (دستگاه‌ها) به تقلید از رفتار هوشمند انسان می‌پردازد. این توانایی ممکن است شامل وظایف شناختی همچون پردازش اطلاعات، سنجش، استدلال، یادگیری، تصمیم‌گیری و یا توانایی تغییر در اشیاء باشد.
اما درصورتیکه کشورها با فراهم آوردن زیرساخت‌های اینترنتی لازم و ایجاد بستر مناسب و تبیین سیاستهای لازم، تلاش کنند می‌توانند زمینه را جهت استفاده از این فناوری برای مشاغل جدید و یا جایگزینی مشاغل موجود فراهم آورند.
دستگاه‌های هوشمند با استفاده از تحلیل کلان داده‌ها، رایانش ابری، ارتباطات ماشین به ماشین (M2M) و اینترنت چیزها به انجام فعالیت‌ها و یادگیری می‌پردازند.
هوش مصنوعی را باید عرصه پهناور تلاقی و ملاقات بسیاری از دانش‌ها، علوم، و فنون قدیم و جدید دانست. ریشه‌ها و ایده‌های اصلی آن را باید در فلسفه، زبان‌شناسی، ریاضیات، روان‌شناسی، عصب‌شناسی، فیزیولوژی، تئوری کنترل، احتمالات و بهینه‌سازی جستجو کرد و کاربردهای گوناگون و فراوانی در علوم رایانه، علوم مهندسی، علوم زیست‌شناسی و پزشکی، علوم اجتماعی و بسیاری از علوم دیگر دارد.
استدلال و منطق را مي‌توان از پايه‌هاي اساسي هوش مصنوعي نام برد. با استفاده از نرم‌افزار هوش مصنوعی، ربات‌‌ها می‌توانند بهتر و مستقلانه‌تر از تصمیمات سازندگان و اپراتورهای انسانی رفتار کنند.
هوش مصنوعي نقطه تلاقي علوم و دانش‌هاي مختلف به منظور كاربردي کردن آن در عرصه فناوري است. روندی كه نقش مهم و تاثيرگذاري بر زندگي انسان داشته است و دامنه آن در هر لحظه در حال گسترش است.
دامنه هوش مصنوعي در شرايط كنوني زندگي بشر آنچنان گسترش يافته است كه گاه به سادگي از كنار موضوع يا وسيله‌اي عبور مي‌كنيم در حاليكه، روند هوش مصنوعي منجر به خلق و پيدايش آن شده است و آن دستگاه چه تاثير شگرفي بر زندگي بشر داشته است.
در حال حاضر، هوش مصنوعی عمدتا منحصر به وظایف نسبتاً خاص و محدود بوده و به دور از نوع هوش عمومی و منعطفی است که انسان دارد این درحالی است که امروزه اهمیت هوش مصنوعی در جهان گسترش یافته و در حال حاضر در بسیاری از محصولات و خدمات گنجانده شده است.