زنده ایم، حتی اگر...
ایمان بیک- روزنامه فناوران اطلاعات از هر جهت یکی از استثناهای تاریخ مطبوعات ایران است. 14 سال پیش در روز جهانی ارتباطات و جامعه اطلاعات، روزنامه ای به خانواده مطبوعات کشور معرفی شد که در حوزه تخصصی فناوری اطلاعات و ارتباطات فعالیت می کرد؛ بدون هیچ گونه حامی مالی یا سرمایه هنگفت و بدون هیچ گونه وابستگی. در آن زمان کمتر کسی باور داشت که می شود روزی 8 صفحه روزنامه درباره یک حوزه و فقط یک صنعت منتشر کرد: «این همه محتوا را از کجا می خواهید تامین کنید؟» فناوران اطلاعات اما فقط عشق بود و دیوانگی و اعتقاد به اهمیت فاوا که با یاری گروهی از همکاران جوان و پرشور رنگ واقعیت به خود گرفت. زمانی که کمتر رسانه ای، جدای از اخبار ابزار و گجت های خارجی حرف از فاوا می زد، فناوران در کنار اهالی صنعت فاوا ایستاده بود. در دوره ای که هنوز استارتاپی نبود و نامی از استارتاپ ها نبود، فناوران یک ایده نوآورانه بود. در عصری که پیام رسان ها و شبکه های اجتماهی با گستره و کارکرد امروزِی شان برای خیلی ها حتی قابل تصور نبودند، فناوران اطلاعات حرف و نظر صنف و صنعت را به گوش مسوولان می رساند و روزگاری که هیچ کس حتی حال صحبت کردن و انتقاد نداشت (در سال های 84 تا 92) در دوره تاریک اینترنت 128 کیلوبیتی، فناوران بود که چراغ فاوا را به سهم خود فروزان نگاه داشت.
imanbaik1@
فناوران با تلاش همین تیم کوچک و پرتلاش و کم ادعا، در تمامی این سالها در کنار صنعت فاوا زندگی کرد و توانست جای خود را روی میز مدیران و صاحبنظران صنعت فاوا باز کند.
فناوران بارها در دوشادوش دلسوزان فاوا جنگیده و زخم خورده و باز برخاستهاست. بسیاری شاید به یاد نیاورند، اما چنین بوده است. آخرینش شاید انتشار گزارشی بود از یک مهاجم DDoS به سایتهای کسبوکارهای ایرانی. فناوران اولین و یگانه افشا کننده این مهاجم بود. تاوانش را هم با تحمل 2 ماه حمله به سایت روزنامه داد. کسی هم فهمید؟ نمیدانم.
این روزها در 14 سالگی، فناوران اطلاعات روزهای دشواری را سپری میکند؛ اما با وجودی که فشارهای اقتصادی و رکود و بحران کاغذ، مطبوعات بزرگ، پولدار یا وابسته را هم به زانو درآورده، این روزنامه همچنان بدون حمایت معنیداری از صاحبان صنعت در بخش خصوصی و دولت، همچنان زنده است و حتی اگر به سختی و افتان و خیزان، به راهی که انتخاب کرده میرود.
فناوران زنده است؛ چه در فضای مجازی و چه در دکههای فروش مطبوعات که به اجبار مجوز باید حضور داشته باشد. زنده است، حتی اگر نقدهایش گروهی را آزرده کند. زنده است و تا جایی که میتواند به ثناگوی جیرهخوار این و آن تبدیل نشده است. زنده است؛ حتی اگر آتش زیر خاکستری باشد که باز برخیزد و چراغ روی پیدا و پنهان صنعت فاوا بیندازد.
فناوران زنده میماند و همچنان امیدوار است آنانی که روزنامه را رکنی مهم در توسعه فاوا میدانند، به یاد بیاورند که در این 14 سال فناوران چه خدماتی به بخش ارایه کرده و به خاطر بیاورند که حیات هر رسانهای نیازمند حمایت است.
روزنامه فناوران زنده است و مینگرد به آنها که در روزگار سختی، تنها ابزاری را که برای انعکاس حرفها و بیان مشکلاتشان میشناسند، همین فناوران است و در روز دیگر، کاغذ را رسانهای از مد افتاده میانگارند و دلخوش میکنند به رسانههایی که هنری بیش از انتشار ترجمه اخبار دیگران و حرف از گجت و گوشی ندارند.
به هر روی 14 ساله شدن این رسانه تخصصی را، به همکارانم تبریک میگویم. اگر چه خستهایم و نحیف، اما با جان از آنچه ساختهایم، تا جایی که توان داشته باشیم، محافظت میکنیم. حالا دیگران چه بخواهند و قدردان باشند و چه دستها را پس پشت حلقه کنند و از وظیفه تاریخی خود در حفظ این دستاورد صنفی و صدای صنعت فاوا به سادگی
بگذرند.