ایرنا- آزاد معروفی می‌گوید: اطلاعات و ارتباطات و تکنولوژی‌های مربوط به آن که در تمام مراکز حساس و زیرساخت‌های کشور استفاده می‌شوند، وارداتی هستند و در حال حاضر چاره‌ای جز وارد کردن این تکنولوژی نداریم.
وی معتقد است: در حالی که مراکز حساس وزارتخانه‌ها، صنایع، اپراتورها، زیرساخت‌های حیاتی که در آن‌ها نیاز به انتقال اطلاعات وجود دارد، نیازمند واردات تجهیزات حوزه ارتباطات هستند؛ اما مرزهای واردات بسته شده‌اند.
وی معتقد است: مساله‌ای که امروز شرکت‌های حوزه فناوری درگیر آن هستند را باید با نگاه امنیت ملی دید. فناوری اطلاعات و ارتباطات هر دو حیات و ممات مملکت هستند. امروزه هر ارگان و نهادی از این تکنولوژی بهره می‌برد. اگر فناوری وجود نداشته باشد، بانک‌ها، فروشگاه‌های زنجیره‌ای، دولت الکترونیکی، ثبت احوال، زیرساخت‌های هسته‌ای، پتروشیمی و ... همه کارایی خود را تا حد زیادی از دست می‌دهند، به همین جهت باید به این حوزه‌ها اهمیت ویژه داده شود.
او در تشریح موانعی که سر راه ثبت سفارش کالاهای مربوط به فناوری اطلاعات و ارتباطات وجود دارد، گفت: بالا رفتن نرخ ارز در سال گذشته باعث شد بسیاری از شرکت‌هایی که با مجموعه‌های دولتی قرارداد بسته بودند، نتوانند به تعهدات‌شان عمل کنند.
خوان‌های ثبت سفارش
رئیس کمیسیون شبکه سازمان نصر تهران می‌گوید: با این که آن زمان هنوز ساز و کاری برای ثبت سفارش شکل نگرفته بود، اما قوانین و محدودیت‌ها را وضع کردند و یک جای کوچکی در وزارت صمت و امور اداری را به مرکز رسیدگی به آن اختصاص دادند. به همین دلیل آن‌جا پر شد از صف‌های طولانی که نمایندگان شرکت‌ها را قبول نمی‌کردند و مدیرعامل‌ها را با خفت در صف نگه می‌داشتند.
معروفی با اشاره به این که هم‌زمان با این مسائل، شکل و شمایل ثبت سفارش نیز تغییر کرد، مشکل اول در تغییرات را این‌چنین تشریح می‌کند: در مقررات جدید برای ثبت سفارش محدودیت وزن در نظر گرفته‌اند. مانند خرید نخود و لوبیا. در حالی که در حوزه فناوری اطلاعات مسائل متفاوت است. حساب و کتاب تمام عرصه‌های وارداتی را با یک متر نمی‌توان انجام داد.
او در توضیح این مساله می‌گوید: شرکت‌ها باید از روز اول اعلام کنند وزن مورد نظر کالایی که قصد وارداتش را دارند چقدر است. این در حالی است که «تکنولوژی» گونی برنج که نیست بتوان وزن آن را حدس زد. کالاهای مربوط به حوزه فناوری اطلاعات بعد از سفارش ساخته می‌شوند و وزن‌شان در می‌آید. چطور می‌شود از قبل وزن‌شان را حدس زد؟
خوان بعدی ثبت سفارش «سابقه سفارش» است. معروفی توضیح می‌دهد: شرکت‌ها نمی‌توانند تجهیزاتی را وارد کشور کنند که ضرورت واردات آن در شرایط کنونی حس شده است. چون مسئولان می‌گویند اگر به این کالا نیاز داشتی چرا سال‌های قبل وارد نکردی؟ پاسخ به این سوال ساده‌است، چون نیاز نداشتیم. اما متاسفانه کسی این را نمی‌پذیرد.
میان دو تحریم
او با اشاره به این که راهکارهای ثبت سفارش حداقل در حوزه کاری آن‌ها و شرکت‌های خصوصی حوزه فناوری کارساز نبوده و منابع ملی کشور را اتلاف کرده، به نقش تحریم نیز اشاره کرده و می‌گوید: هم اکنون شرکت‌های بخش فناوری تحریم، دو شکل از تحریم را تجربه می‌کنند. خارجی‌ها برای تامین محصول تحریم‌مان می‌کنند تا نتوانیم تجهیزات مورد نیاز برای زیرساخت‌های اقتصادی، فناوری اطلاعات و ارتباطات را وارد کشور کنیم.
از طرف دیگر اگر بخش خصوصی کل دنیا را دور بزند، از موانع ارزی بگذرد و کالایش را خریداری کند، اجازه ورود از گمرک را دریافت نمی‌کند. کارهای اداری مربوط به ثبت سفارش‌ها توسط چند کارمند در گوشه ای از وزارت صمت انجام می‌شود و آن‌ها هستند که در حال حاضر برای واردات کالا و تجهیزات حوزه فناوری اطلاعات، تصمیم می‌گیرند.
وی می‌افزاید: امضای طلایی، شکل گرفتن راه قاچاق، رانت و فسادی که مملکت را به تباهی می‌کشاند، چیزهایی است که به واسطه این اتفاق شکل می‌گیرد.
راه‌حل چیست؟
او گفت: از آن‌جایی که در حال حاضر زیرساخت‌های لازم برای روالی که برای ثبت سفارش مقرر کرده‌اند وجود ندارد، راه حل این است که به گذشته برگردیم. به همان زمانی که می‌شد با صرف زمان بسیار کوتاه ثبت سفارش را انجام داد.
معروفی در پایان گفت: اگر واردات تجهیزات حوزه فناوری به همین منوال پیش برود، شرکت‌های خصوصی این حوزه عمدتا به سمت ورشکستگی خواهند رفت. ابتدا تعدیل نیرو صورت می‌گیرد و رفته رفته از کار افتادن چرخ کارآفرینی کشور را شاهد خواهیم بود. اگر با این روش پیش برویم، باید آماده سونامی‌بیکاری و ورشکستگی بخش خصوصی باشیم.