چه اتفاقی دارد می افتد؟ آیا فرزندتان چیزهایی را در گوشی می بیند که نباید؟ آیا به صورت آنلاین مورد زورگویی قرار گرفته است؟ نمی دانید چه پیش آمده اما احتمال می دهید هر چه هست زیر سر همان گوشی و اتصال اینترنتش باشد. اما چطور می شود از موضوع باخبر شد و با این معضل دست و پنجه نرم کرد؟
اگر بخواهیم به طور جهانی حساب کنیم، از هر ده کودک بین سنین 7 تا 12 سال، 9 کودک دستگاه متصل به اینترنت دارند (خواه اسمارت فون خواه تبلت یا چیز دیگری). ظاهراً والدین همچنان که نگران تهدیدهای متفاوت فضای آنلاین و قرارگیری فرزندشان در معرض محتوای خشونت آمیز یا جنسی تا کودک آزاری هستند، همچنان حس می کنند که فرزندان شان به دستگاه های آنلاین نیاز دارند. این موضوع قابل درک است؛ پیشرفت تکنولوژی در زندگی های مدرن ما باعث شده والدین ندانند تا چه حد باید به فرزندان خود اجازه دسترسی به فضای آنلاین را بدهند و تا چه حد مراقب امنیت سایبری آن ها باشند.
وقتی کودکان به سنین نوجوانی می رسند خیلی مهم است بدانیم در قبال قرارگیری شان در معرض فضای اینترنت چه مسوولیت هایی به گردن داریم و چه خطراتی آن ها را تهدید می کند.
حدود 60 درصد خانواده ها گفته اند مستقیماً اتفاقاتی را تجربه کرده اند که به تهدیدهای امنیت آنلاین منجر شده و برای مثال فرزندشان به سراغ محتوای خشونت آمیز یا جنسی رفته است. حتی ترسناک تر اینکه، 13 درصد نیز تجربه کودک آزاری داشته و 14 درصد نیز اطلاعات و هویت آنلاین شان سرقت شده است. اغلب اوقات، از این سو و آن سو می شنویم که افراد جوان به ارتباطات آنلاین اعتماد می کنند و اطلاعات حساس و شخصی خود را در اختیار قرار می دهند ؛غافل از اینکه «دوستی» وجود ندارد؛ بلکه فردی مهاجم است در لباس دوست.
با این حال، والدین تنها نباید نگران مهاجمین مخرب باشند؛ زیرا آنقدر شرایط رو به تغییر است که نمی توان استاندارد خاصی برای آن قائل شد. برای مثال می توانیم به پیام های تبلیغاتی اشاره کنیم که در مورد قرص های رژیمی تبلیغ یا از عمل های زیبایی به به و چه چه می کنند. شاید این مسائل به زعم برخی والدین چندان هم نگران کننده نباشد؛ اما تحقیقات نشان داده که به مرور، فرزندتان با دیدن این محتواها عزت نفس خود را از دست می دهد و مدام از ظاهر فیزیکی خود ناراضی خواهد بود.
تاکنون بارها ماجراهای مختلفی از بچه هایی شنیده ایم که ناخواسته و بدون اینکه پدر و مادرشان ذره ای اطلاع داشته باشند، کلی پول سر خریدهای درون بازی خرج کرده اند. شاید فکر کنید این ها چندان اهمیت ندارد اما اگر چنین گمان کنید پس یعنی هنوز نمی دانید خطرات فضای آنلاین چطور قربانی خود را از همین موارد به ظاهر بی اهمیت می گیرد.
می فهمیم که والدین دوست ندارند آنقدر از دنیای آنلاین بترسند؛ بالاخره جهان، جهان اطلاعات است. اینجا در حقیقت جایی است که بحث آموزشی برجسته می شود. می بایست در کمال تعادل سعی داشت هم محیط آنلاین را به طور بهینه در اختیار فرزند قرار داد و هم از دور روی آن نظارت داشت که البته بسیار کار سختی است.
گفته می شوند متوسط والدین چیزی حدود 46 دقیقه را با فرزندان خود در مورد امنیت آنلاین صحبت می کنند و این نشان می دهد هنوز خیلی از کودکان و افراد کم سن و سال بدون نظارت در فضای آنلاین پرسه می زنند. یادتان باشد که کودک باید در چه چیزهایی مورد یادگیری و آموزش قرار دهد؛ برای مثال ورزشی جدید، خواندن و نوشتن یا انجام پروژه ی هنری. در تمام این موارد، بچه ها آموزش می بینند، مشاوره می گیرند و راهنمایی می شوند تا بتوانند درک جامعی از کاری که انجام می دهند بدست بیاورند.
والدین می بایست در بخش آنلاین نیز همین رویکرد را اتخاذ کنند. این بدان معناست که چک کردن مداوم رفتار آنلاین فرزندتان می تواند خیلی ساده محدود شود به اینکه از او بپرسید مثلاً دارد با گوشی خود چه می کند. در این پرسش و پاسخ ها اغلب نکات مثبت و منفی دریافت خواهید کرد که به کارتان می آید.
جهان آنلاین درست مثل دنیا واقعی و فیزیکی مان است. وقتی در خانه حواس مان هست پنجره باز نماند، زیر کتری خاموش باشد، سیستم هشدار روشن باشد و غیره، باید حواس مان باشد که در فضای سایبری نیز جوانب احتیاط رعایت شود. فکر نکنید همین که دلبندتان در محیط امن اتاقش در حال استراحت است یعنی امنیت دارد. او می تواند در همین فضای به ظاهر آرام، در دام بلاهای اینترنتی افتاده باشد؛ مگر آنکه سیستم امنیت سایبری بسیار مؤثری را داشته باشید که از قابلیت هایی همچون فیلتر محتوا، در کنار استفاده از اپ و هشدارهای بلادرنگ برخوردار باشد.
هیچ پدر و مادری دلش نمی خواهد فرزندش قربانی فیشینگ، داکس، زورگیری یا رفتار تهاجمی دیگری باشد؛ برای همین هم توصیه می کنیم همه تلاش خود را بکنید تا فرزندانتان در مقابل اکسپلویت ها و تهدیدهای آنلاین ایمن بمانند. این کار نیازمند وجود ابزارهای نرم افزاری نظارت والدین است. با این فناوری شما می توانید زمان صفحه نمایش فرزند خود را مدیریت و اپی که از آن استفاده می کند را نظارت کنید.
برخی اوقات شاید فرزندان شما با کامنت گذاشتن اسیر ترول ها شوند. پس مهم است بدانید آن ها در فضای آنلاین به چه تعاملاتی دست می زنند.
اما صنعت امنیت سایبری لزوماً همه چیز را در مورد فرزندداری نمی داند و برخی اوقات نرم افزار به تنهایی کفایت نمی کند. شاید بعد از اینکه فرزند را در محیط آنلاین تنها می گذارید شاید متوجه تغییر رفتار او شوید. حتی وقتی بحث آموزش به فرزندان می شود، راه حل های محافظتی هم نمی توانند جای رو در رو حرف زدن با آن ها را بگیرد. بنابراین اگر از راه حل های آنلاین امنیت سایبری استفاده می کنید، بدان معنا نیست که نباید هر از گاهی در مورد رفتار آنلاین فرزند خود با او صحبت کنید. اگر متوجه شدید فرزندتان به طورغریبی ساکت شده یا برعکس بعد از گذراندن وقت خود در فضای اینترنت به شدت هیجانی و فعال است، ممکن است تحت تأثیر محتواهای مخرب قرار گرفته باشد و درست همینجاست که توصیه می کنیم باب صحبت را در این باره با او باز کنید.
خوبی این مدل معاشرت ها این است که شما خطرات و مشکلات را پیش از اینکه از کنترل خارج شوند شناسایی می کنید و به همزمان به فرزند خود هم یادآوری می کنیم که چقدر دوستش دارید و برایش اهمیت و ارزش قائلید.
توصیه هایی برای حفظ امنیت فرزندان در فضای اینترنتی
جست وجوهای تان با هم باشد: سعی کنید نظارت کنید که فرزندتان دارد وقت آنلاین خود را صرف چه چیزهایی می کند. در طول جست وجوهای تان می توانید از مضرات و مزیت های جهان وب نیز برای او بگویید. وقتی که در کنار فرزند خود گیم بازی می کنید و غیره می توانید راحت تر با هم ارتباط برقرار کنید.
کاری نکنید که فرزندتان برای دسترسی به اینترنت به اتاقش پناه ببرد. بگذارید بیاید و در سالن درست جلوی شما کارهایش را بکند تا اگر احیاناً خطری او را تهدید کرد، توان برطرف کردن آن را داشته باشید. در ضمن با این کار فرزند هم مراقب کارهای خود هست چون مطمئن است دارید او را می پایید.
از فناوری جست وجوی ایمن استفاده کنید تا وقت هایی که پیش فرزند خود نیستید باز هم کارکرد اینترنت او مورد نظارت قرار گرفته شود.
برای تایم آنلاین، محدودیت قائل شوید. بچه ها نیاز به محدودیت دارند؛ پس تعیین کنید باید چقدر از زما خود را صرف فضای وب کنند. بالاخره باید نوعی تعادل بین جهان واقعی و سایبری کودک برقرار شود. بیشترِ سیستم عامل ها به شما اجازه می دهند فعالیت های آنلاین را روی تایمر بگذارید.
به کودکان خود یاد دهید تا وقتی تجربه آنلاین خوبی ندارند اقدام به بلاک و ریپورت کنند. با این کار هم اتیکتِ آنلاین خود را حفظ کردند و هم عزت نفس شان را.
به فرزند خود آموزش دهید که در جهان آفلاین هم فعال باشد. اگر دیدید فرزندتان دیگر ارتباطی با جهان آفلاین برقرار نمی کند، احتمالاً به شدت درگیر جهان آنلاین شده است.
مرتباً با فرزند خود حرف بزنید و از تجربه های آنلاینش بپرسید. یک استراتژی ارتباطاتی طراحی کنید که باعث شود فرزندان بتوانند براحتی مشکلات خود را با شما در میان بگذارند.
قضاوت نکنید! ممکن است فقط برای مدتی این حال و هوا در سرشان باشد و بعد هم از سرشان بیفتد. در این میان رفتار شما می تواند در تغییر رفتار فرزند تأثیر زیادی داشته باشد. به جای عصبانیت، پرخاش و متوسل شدن به زور سعی کنید در نهایت آرامش این مسئله را با او در میان بگذارید. مطمئن باشید با شما همکاری خواهد کرد.
با فرزندان خود رو راست باشید و از عواقب انحرافات آنلاین برایش بگویید.
هر روز ده دقیقه قبل از اینکه به خواب بروید، از روزی که فرزندتان گذراند بپرسید. مثلاً اینکه در فضای آنلاین چه کار کرده است. بپرسید به نظرش وقتی وارد فضای آنلاین می شود حالش خوب یا نه برعکس، انرژی منفی می گیرد. بدین ترتیب بدون اینکه ظاهر مزدورانه ای به خود بگیرید می توانید خیلی نرم روند استفاده از اینترنت فرزند خود را تحت کنترل قرار دهید.
خودتان نیز آموزش ببینید! وقتی از جهان سایبری اطلاعات کافی داشته باشید، با حس اعتماد به نفس بیشتری با فرزند خود معاشرت خواهید کرد. سعی کنید همیشه ترندهای روز، گیم های جدید و کانال های محبوب را دنبال کنید و در جریان جدیدترین های جهان وب باشید تا روند فعالیت آنلاین فرزندتان بخوبی کنترل شود.
منبع: کسپرسکی آنلاین