نکته قابل توجه آنکه تحلیل محتوای عمده این انتقادات حول دو محور است. نخست ابزار لازم اعم از موبایل و تبلت برای دسترسی به این شبکه و دوم نبود اینترنت در برخی نقاط کشور برای استفاده از شبکه شاد.
این مشکلات که البته شامل اکثریت قاطع دانش آموزان نمی شود، اما با اتخاذ تمهیدات متعددی از سوی وزارت آموزش و پرورش در حال رفع و کاهش است. یکی از این اقدامات امکان دسترسی وب محور به این شبکه است. اقدام دیگر دعوت دانش آموزان به پیگیری دروس از طریق شبکه های تلویزیونی است. اقدام دیگری که از سوی آموزش و پرورش در حال اجراست، تهیه بسته های آموزشی و ارسال آن به منازل دانش آموزان در نقاط محروم است.
در نهایت اما مسوولان آموزش و پرورش بارها تاکید کرده اند که خانواده ها نگران وضعیت تحصیلی و امتحانات فرزندان خود نباشد و ارایه تسهیلات و راه کارهای مکمل همچنان و تا زمان دریافت آموزش از سوی تمامی دانش آموزان کشور، ادامه دارد.
اما آنچه در پس این کاستی های آموزشی که تقریبا در سراسر دنیا و حتی کشورهای پیشرفته نیز با آن دست به گریبان هستند، نباید از نظرها غافل بماند، تحقق یک آرزوی چندین ساله در نظام آموزشی کشور و جهش بی سابقه در ایجاد و ارتقای بستر ملی و فنی در ارایه عادلانه آموزش مجازی است.
اتفاقی که با ظهور کرونا رخ داد و در حالیکه سال ها وعده ایجاد شبکه هایی نظیر تلویزیون اینترنتی سینا و شبکه آموزشی رشد، بی نتیجه مانده بود، با سرعتی بی سابقه و در قالب شبکه دانش آموزی «شاد» محقق شد. موضوعی که کمتر کارشناسی در حوزه آموزش و پرورش و فناوری اطلاعات، با توجه به مشکلات وزارت آموزش و پرورش، کمبود منابع، امکانات و بودجه در سال های قبل پیش بینی آن را می کرد.
فراموش نباید کرد که وزارت آموزش و پرورش کشور بزرگترین وزارتخانه از حیث تعداد کارکنان و مراجعان است.
به عبارت دیگر این وزارتخانه بر اساس آخرین آمار، بزرگترین وزارتخانه کشور از نظر تعداد کارکنان با حدود 955 هزار کارمند محسوب می شود.
این وزارتخانه همچنین نزدیک به 14 میلیون و 500 هزار دانش آموز را تحت پوشش دارد و از این جهت و با توجه به ایام کرونا و لزوم ارایه خدمات آموزشی بر بستر مجازی، وزارت آموزش و پرورش در روزهای گذشته بیشترین فشار و توجه رسانه ها و مردم را به خود اختصاص داده بود.
به این حجم از تعداد کارکنان و دانش آموزان، حالا باید والدین دانش آموزان را نیز افزود که از طریق بسترهای مخابراتی و ارتباطی نیازمند تعامل با معلمان و مدارس بودند. به عبارت دیگر در حال حاضر می توان گفت بزرگترین زیرساخت و شبکه اجتماعی از نظر وسعت، ضریب نفوذ و تعداد کاربران در کشور ایجاد شده که نمونه ای داخلی برای آن نمی توان یافت.
از سوی دیگر این شبکه از بعد فنی زیر سنگین ترین فشار و محک قرار گرفته و توانسته بدون کمترین اختلال، به میلیون ها مخاطب خود خدمات متنوعی ارایه کند. لذا شبکه شاد یک دستاورد ملی محسوب می شود که تجربه ناشی از مدیریت در پیاده سازی و نگهداری از آن به سهولت قابل استفاده در دیگر بخش های مورد نیاز کشور خواهد بود.
مخلص کلام اینکه مشکلات طبیعی و نامرتبط با بستر و زیرساختی به وسعت کاربری و کاربران شبکه شاد، نباید باعث خدشه، غفلت و نادیده گرفتن اقدامات فنی و پشت صحنه این ابر پروژه ملی شود.